Hygrophorus pinophilus E. Larss., Sesli & Loizides
Ευρετήριο / Βασιδιομύκητες

Hygrophorus pinophilus E. Larss., Sesli & Loizides

Το είδος κυρίως της Νότιας Ευρώπης (και ευρύτερα ευρασιατικό) Hygrophorus pinophilus E. Larss., Sesli & Loizides 2021- Υγροφόρος πευκόφιλος (J.-M. Bellanger et al. 2021, Hong-Yan Huang et al. 2022) καρποφορεί καλοκαίρι και φθινόπωρο, μοναχικά ή κατά ομάδες, σε πευκοδάση (μαυρόπευκα (Κ), Pinus nigra subsp. pallasiana (Loizides 2021),δασική πεύκη, κουκουναριά) αλλά και Picea orientalis και παράγει μικρά έως μέτρια, συνεκτικά, σαρκώδη βασιδιώματα, με ημισφαιρικό, καμπανόμορφο-αμβλύ κωνικό, επιπεδόκυρτο έως σχεδόν επίπεδο, ξηρό ή κολλώδες-ελαφρώς γλοιώδες όταν είναι υγρό, λείο-φαλακρό όταν είναι ξερό, σχεδόν ομοιογενές χρωματικά, λευκογκριζωπό, γκριζωπό ή αργιλοκιτρινοκαφετί ή (όταν ξεραίνεται) γκρίζο ή ελαφρώς πιο βαθύχρωμο γκριζοκαφετί στο –μερικές φορές αμυδρώς υπολεπιδωτό- κέντρο ή πιο καφετί -όταν ξεραίνεται- καπέλο (Ø 3-8 (12) εκ., με ή χωρίς αμβλύ ύβο ή ελαφρώς πιεσμένο στο κέντρο -στην ωριμότητα-, εσωστρεφή αρχικά περίμετρο, μερικές φορές με λευκά, ινώδη υπολείμματα του πέπλου, αραιά ή σχεδόν αραιά, παχιά, κηρωδη, λευκά έως λευκοκρέμ, μερικές φορές με σαρκόχρωμες αποχρώσεις στην ωριμότητα, ολοστυπικά ή ελαφρώς κατερχόμενα-τοξωτά ελάσματα, κεντρικό, κυλινδρικό, μερικές φορές πλαγιαστό, ξερό ή κολλώδες όταν είναι υγρό, λευκό, λευκωπό ή λευκογκριζοκαφετί -στην ωριμότητα- πόδι (5-8 x 0,5-1 (1,5) εκ.) συνήθως με εριώδη κορυφή, με ελαφρώς λεπτότερη βάση, λευκή σάρκα, συνήθως έντονη, σπανίως ασθενή οσμή πικραμύγδαλου, ήπια γεύση, ελλειπτικά ή ωοειδή-επιμήκη, λεία, υαλώδη, λεπτότοιχα, μη αμυλώδη βασιδιοσπόρια (Κ14990: (9,05) 9,3-10,6 (11,3) x 5,1-6,45 (7,3) μm, Κ14803: (8,8) 9,2-10,5 (11,45) x 5,15-6,3 (7,35) μm,), τα περισσότερα με σταγόνες σε ΚΟΗ (Κ14803, Κ14990), λευκό (Κ14803, Κ14990) σποριοαποτύπωμα, 4σπορα, ροπαλόμορφα, λεπτότοιχα βασίδια (Κ14990: 56,2-74,75 x 7,4-9,05 μm) και πιλοδερμίδα τύπου ιξοτριχοδέρμιου με διαπλεκόμενες, συχνά διακλαδιζόμενες υφές (x 1,5-5 μm). Κρίκοι παρόντες.

Πηγή : Αδημοσίευτο αρχείο Γ. Κωνσταντινίδη

Παρατήρηση: Τα βασίδια της συλλογής Κ14990 είναι αρκετά μακρύτερα σε σχέση με τα δεδομένα της βιβλιογραφίας.