Το σπάνιο Arcyria major (G. Lister) Ing (ΒΙ111, DM1-184, LM362, myxo.be, bcrc.firdi.org.tw, M. Briffa, G. Moreno & C. Illana 2000, Dvořáková 2002, Lado et al 2017, discoverlife.org, hiddenforest.co.nz, jlcheype.free.fr, myx.dk¸mycoquebec.org) καρποφορεί κοπαδιαστά, σε πεσμένους κλώνους και παράγει πολύ μικρά, έμμισχα σποροκάρπια (↑ 2- 3 (4) χιλ., (→ -10 χιλ.), με κυλινδρικό, υποκυλινδρικό ή ωοειδές, ρόδινο, κοραλλόχρωμο-κόκκινο, (φρέσκο) ή θαμπό κοκκινοκαφετί, καφεπορτοκαλί (στην ωριμότητα) σποράγγειο (↑Ø (0,4) 0,6-0,9 (1,3) χιλ.), κοντό, καφεκοκκινωπό πόδι (0,2-0,3 (1) χιλ.), μερικές φορές γεμιστό με σφαιροκύστεις, κοινόχρηστο, λεπτό, μεμβρανώδη, ασημένιο ή καφετή υπόθαλλο, λευκό πλασμώδιο, μονό, πηρίδιο με επίμονο, μικρό, χωνιόμορφο, πτυχωτό, ημιδιαφανή, κοκκινοκαφετή, εσωτερικά φυματώδη, πτυχωτό -δικτυωτό κάλυκα με λεία περίμετρο και σχετικά μεγάλα φύματα, μερικές φορές με μικρά θραύσματα που παραμένουν στην κορυφή του εκπτυχθέντος σποράγγειου, ιδιαιτέρως ελαστικό, δυνατά προσκολλημένο σε όλη την επιφάνεια του κάλυκα, εκπτυσσόμενο και αναστρεφόμενο προς το υπόστρωμα, μετά την διάρρηξη του πηριδίου, διάπλεγμα κόμης από λεπτά, σωληνόμορφα, αναστομούμενα, εύθραυστα, κίτρινα νήματα (Ø β: 2-7 μm, Κ11543: 4,4-6,5 μm (+δ)), θραύσματα των οποίων παραμένουν κολλημένα στον κάλυκα κανονικούς, ατελείς ή πλήρεις δακτυλίους με σπειροειδή διάταξη, αρκετά ελεύθερα άκρα, σφαιρικά, σχεδόν άχρωμα, ή αμυδρώς κιτρινωπά αμυδρλως φυματώδη ή σχεδόν λεία σπόρια (β: (6) 7-8 (9,5) μm, Κ11543: 6,9-7,9 μm) με ομάδες μεγαλύτερων φυμάτων και ρόδινη ή ροδοσολωμόχρωμη σποριόμαζα. Πηγή: Γιώργου Κωνσταντινίδη: Μυξομύκητες - Myxomycetes (αδημοσίευτο αρχείο)