Picoa carthusiana Tul. & C. Tul.

Το φαγώσιμο και νόστιμο Picoa carthusiana Tul. & C. Tul. (ΜS102, Μ4-394, rogersmushrooms.com, linnet.geog.ubc.ca, ambmuggia.it, manitari.gr) που αναφέρεται στην Ευρώπη από Ιταλία, Γαλλία, Ουγγαρία, Ρουμανία και Ελλάδα (2012), καρποφορεί μοναχικά ή κατά μικρές ομάδες, υπογείως (5-15 εκ. βάθος), φθινόπωρο και χειμώνα, ως επί το πλείστον σε ορεινά δάση (ελάτης, ερυθρελάτης, οξιάς), σε χούμο και παράγει μέτρια έως μεγάλα, υποσφαιρικά, ελλειπτικά ή ακανόνιστα μακρόστενα, καφεμαυριδερά με βιολετιούς τόνους ασκώματα (διάμ. (0,5) 2-4 (8) (11) εκ.) με σχεδόν λείο έως φυματώδες (κάτω από μεγεθυντικούς φακούς ή στο στερεοσκόπιο) με μικρά και πυκνά φύματα, λεπτό, με ψευδοπαρεγχυματική δομή από υποσφαιρικά ή πολυγωνικά στοιχεία (10-40 μm) πηρίδιο και τριχοειδείς, παχύτοιχες, διακλαδιζόμενες υφές με πολλά διαφράγματα, συμπαγή, αρκετά υδαρή (μερικές φορές εκκρίνει χυμό που βάφει ανοιχτόχρωμη βιολετιά τη χαρτοπετσέτα (rogersmushrooms.com, linnet.geog.ubc.ca), αρχικά λευκωπό με κιτρινωπές φλέβες, κρεμ έως αργιλογκριζωπό αργότερα, γκριζολαδή στην ωριμότητα θρόμβο, ήπια γεύση φουντουκιού, έντονη, μυρωδιά Russula foetens (Μ), σκόρδου (Miller) ή υπόξινη-υπόγλυκη φρούτων (αχλαδιού, σύκου, μπανάνας (Κ)), 4-σπορους έως 8-σπορους ασκούς (90-165 (195) x 70-100 μm) με μακριά προέκταση, μεγάλα οφθαλμόμορφα, λεμονόμορφα, ατρακτοειδή ασκοσπόρια ((48) 60-85 (90) x (20) 25-35 (37) μm), με ευκρινείς προσθήκες στα άκρα.

Δημοσιεύτηκε από Μανιταρόφιλοι Ελλάδας στις Τετάρτη, 25 Δεκεμβρίου 2013